Wat hebben we een lol!
Door Alex de Jong @ Attest Communicatie
Ik heb het gemist. Humor op kantoor. Ooit zat ik, in mijn minder verlichte periode als ‘loonslaaf’ op een kantoor met mensen die deden alsof ze het erg druk hadden. Vooral wanneer ‘de baas’ langs kwam, legden ze een werkijver aan de dag waar een kolonie mieren nog jaloers op zou worden. Het waren dezelfde mensen die, wanneer ‘de directeur’ een dag weg was, zich de godganse dag verveelden en dus van pure ellende maar gingen darten. Ik heb daar geleerd hoe ik een ‘180’ (spreek uit: ooooneeee huuuundreeeed aaaaaaaaaaaand eeeeeeeeeiiiiiihtheeeeeeeiiiiii) moest gooien. Lol hadden we zelden. Ik voelde me er niet op mijn gemak. Er heerste altijd het gevoel dat jij bij de reorganisatie – die altijd aanstaande was – de volgende was die ‘boventallig’ werd verklaard. Dat veranderde toen ik die persoon in kwestie werd en een dolk in de rug kreeg van zogenoemde collega’s. Eén ding wist ik zeker: voor mij nooit meer werken op kantoor. Dat paste mij niet.
Werken vanuit huis
Jarenlang heb ik het daarna geheel op eigen kracht gedaan. Werken vanuit huis. Lekker makkelijk en bovendien nog goedkoop ook. Natuurlijk jammer dat de fiscus de aftrekpost rondom een kantoor aan huis heeft geschrapt, zodat je als zelfstandige – zeker ook met een bevroren zelfstandigenaftrek – steeds minder af te trekken hebt, maar goed… Je bent thuis om te werken en niet om… (sorry, maar de Gummbah cartoons werden rijkelijk gedeeld vanochtend, dus het gehalte onderbroekenlol is groot), maar je begrijpt me wel.
Kantoor in Zwolle
Inmiddels werk ik sinds april drie dagen op kantoor in Zwolle. Ik maak er, zoals ik in een eerdere bijdrage al schreef, meters. Dat is fijn, maar… ik zit er grotendeels alleen. Goed voor de omzet (en wie wil dat niet?) maar lollig is het niet. Heel anders is dat op mijn tweede locatie. Nee, ik heb het niet over thuis – waar humor natuurlijk ook altijd aanwezig moet zijn -, maar over het Ondernemershuis Kampen, waar ik – inmiddels met zes, zeven, acht anderen (het blijft maar groeien) – kantoorruimte deel. Ik ben er slechts twee dagdelen (want ik wil ook nog een dagje thuis ‘werken’), maar man oh man, wat is dat fijn!
Ondernemershuis Kampen
Ik kan het bijzonder goed vinden met mijn (relatief ‘vreemde(n)’) collega’s. Stuk voor stuk zelfstandigen die een aantal dagen hun thuisplek hebben geruild voor een volledig ingerichte werkplek aan de Cellebroedersweg. Waarschijnlijk stuk voor stuk met het gevoel dat het ‘toch afwachten is of het klikt’. Nou, wat mij betreft klikt het. We werken allemaal serieus en nemen tussendoor ook de tijd voor een kwinkslag, een leuke anekdote, of ‘zeiken’ (natuurlijk altijd leuk en nooit pesterig) even een collega af. Wend je dan je blik even af naar een ander, die er met een nieuw lolletje enthousiast bovenop duikt, dan ben je altijd bang voor een klap in de nek van de eerste. Heerlijk. Ik heb dit gemist. Sterker nog: ik heb dit nog nooit meegemaakt…
Ik wil hier nooit meer weg. En jij? Kom jij erbij? Het enige wat je nodig hebt is een (klein) zakje met geld voor de huur (aftrekbaar, all-in en spotgoedkoop, dus die Mark is echt nog gekker dan ik), een stapel werk en een flinke dosis humor. Als je geluk hebt, zet onze superconciërge zelfs nog een kopje vers gezette, echte bonenkoffie naast je laptop en schenkt hij je er desgewenst nog een vriendelijke glimlach bij. Dus waar wacht je op? www.ondernemershuiskampen.nl.