Attest Communicatie is de eenmanszaak van Alex de Jong (1967), oudste uit een gezin van vier kinderen, Fries van geboorte, Viking in hart en nieren. Levensgenieter, schrijver, minnaar, super-positieve man, vader van twee fantastische zonen, nieuwsgierig, reislustig, fantast, dromer, schrijver. Had ik al gezegd dat ik graag schrijf?! Ik ben journalist sinds 1988, met een specialisatie op het gebied van het Midden- en Kleinbedrijf, in al haar facetten.
Magie van het woord
Al vanaf mijn zesde wist ik dat ik schrijvend mijn brood wilde verdienen. De geschreven taal had voor mij iets magisch. Dat wat ik aan het papier toevertrouwde, kon zomaar door iemand anders worden gelezen, kon iemand verdrietig of blij maken, enthousiasmeren, aanzetten tot kopen, tot actie bewegen. Toegegeven, op mijn zesde wist ik dat nog allemaal niet en had ik nog de stille wens dat ik met het schrijven van boeken gewoon mijn brood zou kunnen verdienen, maar toch…
De dromerij voorbij
Op mijn achttiende was ik de schrijversdroom al voorbij. Ik had in mijn jeugd ettelijke korte en langere verhalen (thrillers, detectives en westerns) geschreven, maar geen uitgeverij die ze wilde, geen blad die ze wilde publiceren. Ik kreeg afwijzingen als: ‘probeert u het later nog maar eens’ of ‘past niet in ons fonds’. Toen wist ik: de tijd van dromerij was voorbij. Ik moest serieus gaan nadenken over wat ik ‘later als ik groot ben’ wilde worden.
Desmond Bagley
Na mijn eindexamen HAVO plakte ik er een jaartje MEAO aan vast, nog steeds niet wetende wat de toekomst mij moest brengen. Wat ik wel wist was dat ik uit militaire dienst wilde blijven. Dus deed ik een ‘minder zinvolle studie’.
In die tijd las ik een omnibus van thrillerauteur Desmond Bagley. Die beste man was, voordat hij succesvol auteur was geworden, eerst journalist geweest bij de BBC en nog tig andere mediaconcerns. Eureka! Om een goede schrijver te kunnen worden, moest ik de journalistiek in. Bovendien wist ik: zo kan ik schrijvend mijn brood verdienen.
Freelancewerk
Sinds 1988, nog tijdens mijn studie, begon ik met freelancen. Dit werd gestimuleerd door mijn half jaar stage bij een persbureau in Leeuwarden. Daar leerde ik een nieuwsfeit ettelijke malen te verkopen en steeds opnieuw te herschrijven voor het medium dat mijn artikel/bericht (ook) wilde. Dat kon ik ook.
Voor mezelf.
Opdrachtgevers
Ik schreef voor diverse media, waaronder: NOS, Trouw, Algemeen Dagblad, Telegraaf, Volkskrant, Het Fries Landbouwblad, Kijk op het Noorden, Friesch Dagblad, Het Agrarisch Dagblad, Vraag & Aanbod, Friesland Business, Overijssel Business, Twente Business, Azië, Hervormd Nederland, De Groene Amsterdammer, Watersport Actueel, Schuttevaer, Export Magazine, Buitenlandse Markten, Het Houtblad, Het Boomblad, en diverse andere media waarvan ik allang vergeten ben dat ik er ooit voor heb geschreven.
PR voor het MKB
Daarnaast bekwaamde ik me steeds meer in het schrijven voor het MKB zelf. Zoals persberichten, nieuwsbrieven, personeelsbladen, webteksten, en dergelijke. Enkele van mijn opdrachtgevers uit die periode: KPN Telecom (personeelsblad), Randstad Automatiseringsdiensten (personeelsblad), Compaz IJsselstreek (diverse journalistieke werkzaamheden, waaronder een extern relatiemagazine), BAM Techniek (extern relatiemagazine via reclamebureau) en Univé (nieuwsbrief voor de klanten, oplage meer dan 500.000 stuks).
Vaste baan
‘Vaste baan, vaste armoede’, zei mijn vader altijd. Toch besloot ik in 1999 mijn freelancepraktijk aan de wilgen te hangen. Ik koos voor een vaste baan als redacteur bij een wekelijks verschijnend vakblad voor de metaal. Redactiewerk, freelancers aansturen, eigen vaste rubrieken iedere week dichtpuzzelen… het was bijna elf jaar mijn dagelijkse bestaan. Weinig creatief, weinig uitdagend. Maar het betaalde immens goed. Werk dat je met twee vingers in de neus kon doen, waar collega’s steen en been klaagden over de enorme werkdruk. Flauwekul. Ze weten niet wat hard werken is.
Skrieven
Creativiteit vond ik in mijn ‘skrieven’. Dus was ik in 2002 al begonnen met het schrijven van mijn eerste boek. In december 2003 verscheen ‘De raad van zeven’, een fantasyroman dat binnen enkele maanden als eerste Nederlandse fantasyboek de Elf Fantasy Award won. Zou het dan toch mogelijk zijn om van het schrijven van boeken mijn broodwinning te maken?
Een jaar later startte ik Pure Fantasy, hét magazine voor het fantastische verhaal (fantasy, SF en horror). Acht jaar hield ik het vol. Eind 2012 ging de stekker eruit. Noodgedwongen. De crisis was ons fataal geworden.
Crisis
Enkele jaren daarvoor had mijn werkgever al afscheid van mij genomen. Het was mijn ‘wake-up call’. Ik besloot mij op het skrieven van boeken te storten. Ik schreef bundels met korte verhalen: Saga Santorian (fantasyverhalen), Kwade Geesten (thriller korte verhalen), Schelmen & Schatten (fantasy- en SF-verhalen), maar ook romans: Bloed & Eer (fantasy-detective), Godendoder (verhalen a la Conan de barbaar), Heksenjacht (epische fantasy a la Game of Thrones) en Ondergang (steampunk-roman).
Komkommertijd
Schrijven deed ik onder de naam Brad Winning (tenslotte wil ik van deze mooie hobby nog steeds mijn broodwinning maken) en uitgeven deed ik via mijn eigen uitgeverij Books of Fantasy (waar ook het werk van tientallen andere auteurs is verschenen). Brood kon je er niet van eten. Ja, hooguit droog brood. Dus moesten de rekeningen op andere wijze worden betaald. Even ambieerde ik een carrière als medisch proefkonijn, maar uiteindelijk koos ik voor de komkommers. Ik ging ze plukken. Een journalist in komkommertijd, dat paste wel. Eerlijk werk, slecht betaald, maar oh zo welkom. Fysiek zwaar, dus de kilo’s vlogen er eindelijk af, met altijd muziek om me heen (lekker mee blèren en fluiten) en volop tijd om na te denken over wat het leven nu echt de moeite waard maakt.
Ambitie
Inmiddels weet ik het. Nou ja, toegegeven, ik denk het te weten. Een onbezorgd leven. Genieten. Liefde. Skrieven. Doen wat je graag wilt en niet wat anderen vinden dat je moet doen. Vergeet de ‘ratrace’ van de dagelijkse sleur, die vaste baan met prachtig salaris. Vrijheid. Blijheid. Had ik al gezegd dat ik een levensgenieter ben?
En ja, daar hoort natuurlijk werk bij. Leuk werk. Werk dat ook nog eens iets beter betaalt dan komkommers plukken of vijf weken de helpdesk van Ziggo versterken tegen 8,65 euro per uur. Ja echt, ik heb het allemaal gedaan. Je leert er van. Geloof me.
Welkom
Ik wil nog zoveel uit het leven halen, wil reizen, wil genieten. En al die plannen kosten geld. Dus ben ik, na vijf jaar pauze (boeken schrijven) sinds begin 2017 weer terug in de journalistiek. Omdat ik nu eenmaal een bepaald ‘trucje’ heb geleerd en weet dat ik daarmee mijn brood kan verdienen.
Communicatie: mijn werk, jouw visitekaartje!
Ik verwelkom jou graag als mijn nieuwe opdrachtgever. Als jij voor mij kiest, dan kun je ervan op aan: ik ga voor je door het stof en zet mijn twee beste beentjes (met stevige kuiten) voor. Steeds opnieuw. Omdat dat zo hoort. Omdat je dat van een professional, die je marktconform betaalt, mag verwachten.
Informeer vrijblijvend naar de mogelijkheden van mijn dienstverlening. Ik ben er klaar voor. Nu jij nog! Mail naar alex@attestcommunicatie.nl. Niet uitstellen; gewoon vandaag even doen!