Archive op 2019

Door Alex de Jong @ Attest Communicatie

Ik heb het gemist. Humor op kantoor. Ooit zat ik, in mijn minder verlichte periode als ‘loonslaaf’ op een kantoor met mensen die deden alsof ze het erg druk hadden. Vooral wanneer ‘de baas’ langs kwam, legden ze een werkijver aan de dag waar een kolonie mieren nog jaloers op zou worden. Het waren dezelfde mensen die, wanneer ‘de directeur’ een dag weg was, zich de godganse dag verveelden en dus van pure ellende maar gingen darten. Ik heb daar geleerd hoe ik een ‘180’ (spreek uit: ooooneeee huuuundreeeed aaaaaaaaaaaand eeeeeeeeeiiiiiihtheeeeeeeiiiiii) moest gooien. Lol hadden we zelden. Ik voelde me er niet op mijn gemak. Er heerste altijd het gevoel dat jij bij de reorganisatie – die altijd aanstaande was – de volgende was die ‘boventallig’ werd verklaard. Dat veranderde toen ik die persoon in kwestie werd en een dolk in de rug kreeg van zogenoemde collega’s. Eén ding wist ik zeker: voor mij nooit meer werken op kantoor. Dat paste mij niet.

Werken vanuit huis

Jarenlang heb ik het daarna geheel op eigen kracht gedaan. Werken vanuit huis. Lekker makkelijk en bovendien nog goedkoop ook. Natuurlijk jammer dat de fiscus de aftrekpost rondom een kantoor aan huis heeft geschrapt, zodat je als zelfstandige – zeker ook met een bevroren zelfstandigenaftrek – steeds minder af te trekken hebt, maar goed… Je bent thuis om te werken en niet om… (sorry, maar de Gummbah cartoons werden rijkelijk gedeeld vanochtend, dus het gehalte onderbroekenlol is groot), maar je begrijpt me wel.

Kantoor in Zwolle

Inmiddels werk ik sinds april drie dagen op kantoor in Zwolle. Ik maak er, zoals ik in een eerdere bijdrage al schreef, meters. Dat is fijn, maar… ik zit er grotendeels alleen. Goed voor de omzet (en wie wil dat niet?) maar lollig is het niet. Heel anders is dat op mijn tweede locatie. Nee, ik heb het niet over thuis – waar humor natuurlijk ook altijd aanwezig moet zijn -, maar over het Ondernemershuis Kampen, waar ik – inmiddels met zes, zeven, acht anderen (het blijft maar groeien) – kantoorruimte deel. Ik ben er slechts twee dagdelen (want ik wil ook nog een dagje thuis ‘werken’), maar man oh man, wat is dat fijn!

Ondernemershuis Kampen

Ik kan het bijzonder goed vinden met mijn (relatief ‘vreemde(n)’) collega’s. Stuk voor stuk zelfstandigen die een aantal dagen hun thuisplek hebben geruild voor een volledig ingerichte werkplek aan de Cellebroedersweg. Waarschijnlijk stuk voor stuk met het gevoel dat het ‘toch afwachten is of het klikt’. Nou, wat mij betreft klikt het. We werken allemaal serieus en nemen tussendoor ook de tijd voor een kwinkslag, een leuke anekdote, of ‘zeiken’ (natuurlijk altijd leuk en nooit pesterig) even een collega af. Wend je dan je blik even af naar een ander, die er met een nieuw lolletje enthousiast bovenop duikt, dan ben je altijd bang voor een klap in de nek van de eerste. Heerlijk. Ik heb dit gemist. Sterker nog: ik heb dit nog nooit meegemaakt…

Ik wil hier nooit meer weg. En jij? Kom jij erbij? Het enige wat je nodig hebt is een (klein) zakje met geld voor de huur (aftrekbaar, all-in en spotgoedkoop, dus die Mark is echt nog gekker dan ik), een stapel werk en een flinke dosis humor. Als je geluk hebt, zet onze superconciërge zelfs nog een kopje vers gezette, echte bonenkoffie naast je laptop en schenkt hij je er desgewenst nog een vriendelijke glimlach bij. Dus waar wacht je op? www.ondernemershuiskampen.nl.

Column door Alex de Jong @ Attest Communicatie

(Ondernemershuis Kampen introduceert strippenkaart voor flexibele werkplek)

Als je, net als ik, jarenlang vanuit huis hebt gewerkt, is het best lastig om deze veilige thuishaven (tenslotte heet dat niet voor niets zo) te verruilen voor een kantoor. Zeker wanneer dat vrijwillig gebeurt en de noodzaak er niet is. Immers: als zelfstandige beslis je zelf, als werknemer heb je niets te willen en ga je gewoon. Wie zich dus niet op voorhand een jaar wil binden aan verhuurder Mark Bergsma, die kiest ervoor om een strippenkaart te kopen. Een wat?

Strippenkaart

Jawel, ze zijn er weer! Je dacht dat ze waren afgeschaft, maar Mark heeft ze in ere hersteld. Met de strippenkaart (voor 350 euro), bestaande uit tien ‘strippen’, kun je gedurende een half jaar tienmaal gebruik maken van een flexplek aan de Cellebroedersweg 7a. In dit pand, waar steeds meer zelfstandige ondernemers de geneugten van een kantoor verkiezen boven de eigen huiskamer, kun je dan een dag lekker komen werken. Er is verse koffie (of thee), een kraan die ongelimiteerd water geeft, een toilet, maar ook het gezelschap van collega’s die altijd wel in zijn voor een lolletje of een goed advies.

Flexplek

Natuurlijk heb je er ook een flexplek geheel tot je beschikking, bestaande uit een L-vormig bureau, een prettige stoel en een beeldscherm voor als je niet de hele dag op je kleine laptopscherm wilt staren. Ook is er een spreekkamer waar je met een klant kunt afspreken. Dat geeft doorgaans een professionelere indruk dan wanneer je tussen de koekkruimels van je kroost, de kots van je huisdier en de vuile vaat nog op het aanrecht opgestapeld, een klant op je werkplek thuis wilt ontvangen. Toch?

Succesvolle ondernemer

Nee, zonder gekheid: zo gek laat je het niet komen. Toch snapt iedereen dat het een andere indruk maakt wanneer je iemand ‘op kantoor’ ontvangt en niet thuis aan de eettafel. Soms ook kan dat nu net het verschil maken. Kortom: een strippenkaart van tien ‘ritten’ bij het Ondernemershuis Kampen kan je als (kleine) zelfstandige (nog) verder op weg helpen. En maakt het niet de gewenste indruk op de klant, dan doet je eigen ‘air’ dat wel. Tenslotte ben je een succesvolle ondernemer met nota bene een ‘eigen’ kantoor. Dat straal je uit en dat gaat je klanten opleveren.

Onderlinge synergie

Dus: overweeg je een strippenkaart te kopen, dan zeg ik: niet doen. Niks overwegen. Gewoon nu de knoop doorhakken. Kopen! Zeker weten dat je, eenmaal besmet met onze werkijver, onze humor en onze onderlinge synergie, helemaal geen strippenkaart meer wilt. Dan ben je verkocht en neem je gewoon een eigen flexplek(*) af. Dat is mooi, want dat maakt Mark, onze superconciërge, pas echt blij.

*(flexplekken huur je al vanaf 125 euro per maand (ex. Btw), voor één dag per week, tot 250 euro per maand voor als je vijf dagen lang een vaste werkplek wenst).

Meer weten over het Ondernemershuis Kampen? Kijk dan op www.ondernemershuiskampen.nl

Oud-predikant Gert Zomer start bijzonder initiatief

Door Alex de Jong @ Attest Communicatie

KAMPEN – Gert Zomer wil ‘Kampen mooier maken’ door aandacht te hebben voor de mensen in de samenleving. Hij wil er zijn voor mensen die een luisterend oor en een aandachtig oog ‘zo ontzettend hard’ nodig hebben. Daarbij ‘moet’ niks, maar schuwt hij de bezinning en de verdieping niet. Met zijn Stichting Ont-moet zal de oud-predikant her en der in de stad vele inloopochtenden, dialoogavonden en zogenoemde Ont-Moet cafés organiseren. Hij hoopt daarmee eenzaamheid en polarisatie in de maatschappij te kunnen bestrijden.

De start en officiële presentatie van de Stichting Ont-moet vond afgelopen vrijdagavond (1 februari 2019) plaats in de salon van de Stadsgehoorzaal. Jelle Wouda, directeur van de Stadsgehoorzaal, stelde de ruimte belangeloos beschikbaar omdat hij het initiatief van Gert Zomer een warm hart toedraagt. Ook zal hij, ten gunste vande stichting en haar voorgenomen ‘werk’ voor de Kamper samenleving, iedere maandagochtend tijdens de markt, het restaurant van de Stadsgehoorzaal openstellen.Tijdens deze Ont-moet inloopochtend kunnen mensen vrijelijk naar binnen lopen voor een gratis kopje koffie ‘en een beetje menselijke warmte’. De markt, in de Griekse oudheid de Agora genaamd, is volgens Gert een ‘gave plek’ die weer net als vroeger een politiek, economisch en sociaal centrum zou kunnen worden. Hij hoopt dat mensen, die nu door de ik-cultuur tussen wal en schip zijn geraakt, de drempel van Ont-moet over durven te stappen en het gesprek aangaan. ‘Wij willen hen een luisterend oor en een aandachtig oog bieden. Kortom: aandacht hebben voor elkaar; naar elkaar luisteren en met elkaar in gesprek gaan; de eenzaamheid bestrijden.’ Al was iedereen het er tijdens de openingsavond over eens dat je niet te vaak moet spreken over ‘eenzaamheid’. Tenslotte geeft niemand graag toe dat hij of zij eenzaam is. Voor menigeen is dat nog een station te ver. ‘Maar iedereen heeft wel graag warmte, aandacht, een goed gesprek en mensen om zich heen.’ Ont-moet wil dat allemaal bieden.

Eenzaamheid bestrijden
Gert Zomer schetste tijdens zijn openingstoespraak een treurig beeld van hoe het in onze individualistische samenleving met de mensheid is gesteld. ‘Vanochtend las ik in de krant een bericht over hoe Japanse ouderen steeds crimineler worden’, begon hij. ‘Ze zijn op zoek naar inkomen, naar een dak boven hun hoofd, en denken ‘ik ga met een mes door het park lopen zwaaien – ook al heb ik helemaal geen kwaad in de zin -, maar het enige wat ik wil is dat ik opgepakt word, dat ik eten krijg, een dak boven mijn hoofd en mensen om mij heen. Eenzaamheid. Waartoe dat niet allemaal kan leiden…’ Het voorbeeld is ‘niet zomaar een bericht uit Japan’, zo hield hij de circa 25 aanwezigen voor. ‘Het is dichterbij dan je denkt. Toen ik in Amsterdam bij de daklozenopvang werkte, kwam ik precies hetzelfde tegen. Ook zij ondernemen allerlei kleine criminele activiteiten en geven zichzelf daarna aan voor een paar dagen onderdak.’ Eenzaamheid, zo schetste hij, is een groot maatschappelijk probleem. Om het verschil te maken, heeft hij de Stichting Ont-moet in het leven geroepen.

Laagdrempelige inloop
‘Wat is eenzaamheid nu precies? Je kunt het dan hebben over sociale, emotionele of existentiële eenzaamheid. Een ding is duidelijk: het is niet alleen iets van ouderen. Er zijn diverse rapporten verschenen die alarmerende cijfers laten zien over eenzaamheid onder jongeren. Die barsten van de contacten, vrienden en volgers op social media, maar zijn existentieel volstrekt eenzaam. Met andere woorden: onze samenleving levert ons deze problemen. Ik wil met Ont-moet de mensen bereiken die zelf moeilijk de stap zetten om uit hun isolement te komen .Ik wil hen helpen hun eigen kracht op te zoeken.’ Grote vraag is natuurlijk: hoe pak je dat aan? En: hoe onderscheid je je van andere partijen die iets soortgelijks al (trachten te) doen? ‘Er zijn al zat andere partijen in deze zorg. Denk aan organisaties als Humanitas, de Voedselbank, Stichting Present… Wat voegen wij toe? Stichting Ont-moet biedt geen praktische hulp. Geen schuldhulp, taalhulp, computer- of voedselhulp. Wat wij bieden is aandacht. Aandacht en tijd voor de ander.’ Het verklaart volgens hem ook de naam van de stichting. ‘We hebben gekozen voor de ontmoeting. Maar vooral ook voor dat streepje, dat aangeeft dat niks ‘moet’.
‘We beginnen heel laagdrempelig met een inloop en een kopje koffie; kortom: gezelligheid voor iedereen. Daaruit zullen contacten ontstaan die ons naar de tweede etage brengen: je gaat de diepte in. Iemand vertelt over zijn leven, of komt met allerlei levensvragen als ‘hoe ga ik om met mijn verleden, met mijn pijn, met de buren, met mezelf…’

Inmiddels staan er maandelijks inloopochtenden in de Bibliotheek (iedere vierde vrijdag van de maand) en wekelijks in het restaurant van de Stadsgehoorzaal (op de maandagochtend) gepland en zal er op frequente basis een Ont-moet café in Huize Margaretha plaatsvinden. Ook zullen er in het Museum Huys der Kunsten dialoogavonden voor verdieping en verbinding worden gehouden. Hier wil hij ook graag met ondernemers in gesprek komen. ‘Samen proberen we de polarisatie in de samenleving te boven te komen en de mens te versterken. Zo willen we Kampen mooier maken.’